Kapangyarihan

"Kung may kapangyarihan lang akong basahin ang nilalaman ng puso at isipan mo. Babasahin ko na ng malaman kong may nakalaan puwang ang isang AKO sa puso mo para alam ko kung magpapatuloy pa ba o hindi na!"

Crazy in Love

Nagising ako kaninang 4am na malakas ang ulan. Nagwiwi. Nag-iisip kung papasok ba akey o hindi. Pagkatapos magbanyo. Balik sa kama. Nakatalukbong. Check ng phone. Texted officemate kung papasok siya o hindi. 

Mga ilang oras din. HR personnel texted us na waley na raw pasok due to critical condition. May mga lugar sa Metro Manila na bumaha na. Sa kalapit lugar ko, sabi, lagpas tao na raw ang flood. Kalurks! Aalis pa naman sana ako para mag grocery. Walang pang lapangga! Ano ba yan! Hindi tuloy ako makalabas. Asar!

Anyways, share ko lang tong video na ito na sobrang naaaliw ako. Kasalukuyan ko syang piniplay. Lol!

Keep safe everyone. Tsup!

Date with...

To the highest level ang pagkagala ko lately. Noong nakaraang linggo, invited ako ni bestfriend na samahan siya gumala. E ako naman ay kaladkarin ng slight kaya go agad ako. Ilang buwan din naman kasi kaming hindi nagkita. Namiss niya siguro ako, ayaw lang niya sabihin. Haha! Pero madalas kaming magkakausap thru text. Update dito, update doon. 

Naging sumbungan na rin namin ang isa't isa; mga reklamo namin sa buhay lalo na sa mga taong nagugustuhan namin. Nakakatawa lang kasi ang aarte namin kung maka-reklamo e parang boyfriend kami ng kras namin. Hahaha!

Anyways, nag-umpisa ang gala namin sa SM Annex, pinapa-check up niya kasi ang cp niya. Then, nag-lunch kami sa Landmark food court, na hindi naman din ako nabusog. Super gutom na ako noon kaya pinatulan na lang ang food. Wala ng arte arte pa basta ma-kruduhan lang ang seksi body ko. Hahaha!

Tapos, bumalik kami sa SM and this time sa SM North naman kami nagpunta para tikman ang yogurt ng yogi berry. Pagkatapos kumain, tumambay kami sa VIPinoy (di ako sure kung sa SM ay VIPinoy o sa Ayala Malls).

Bumalik ng Trinoma para naman tumambay doon sa Global Pinoy (again di ako sure kung Global Pinoy ang sa Ayala Mall o sa SM ba. Nakakalito! Hahaha! ). Then, nag stay kami ng ilang oras, nag net doon dahil free naman siya. Free din ang coffee if you want pati tubig free din. 

Medyo bata pa ang oras noon kaya inaya naman ako ni bestfriend na mag MOA. Go ulit ako! Haha! Walang kapaguran. Feeling artista lang dahil nag mo mall tour. Hahaha! Pero di ko na kinaya ang gutom kakalakad at kakaikot sa mall. Hilo much na ako! Kaya inaya ko siyang mag Goldilock pagdating sa MOA.

At wag ka, pareho pala kaming nagutom. Hahaha. Inorder namin yong unlimited rice sa Goldilocks parang promo yata nila. Pagkatapos kumain, ikot na naman kami tapos tumambay ulit sa VIPinoy sa MOA doon kami nag stay ng matagal, kwentuhan, tinutukso pa ako ng kumag na yon. Lintik siya! Gumaganti! Lol

So, natapos ang buong araw namin sa pag inom ng Jamba Juice. Good bye! :)

Talamats po bestfriend. At nice seeing you again! 

Pilyong Zander: Init ng Bibig

Paalala: Ang susunod ng babasahin ay hindi angkop sa taong 18y/o pababa. Kung ikaw yon, h'wag ipagpatuloy!

***

Hindi ako nakakatulog kakaisip sa mga nangyayari sa amin ni Zander. Simula ng dumating sa bahay 'to ay nagsimula rin akong nagdududa sa sarili ko base na rin sa mga nangyayari between me and him. Pero aaminin ko, iba ang nararamdaman kong kasiyahan sa t'wing nakakaraos ako sa ginagawa ni Zander sa akin. 

"Bakit pa kasi dinala ni Alex kapatid niya dito e," bulong ng isipan ko.

Kapatid ni Alex si Zander. Pinaaral niya ito dito sa Manila. Laking probinsya si Zander pero sa ginawa niya sa akin. Hindi ko lubos maisip na kayang gawin yong ng isang probinsyano. Ibang iba na nga talaga ang panahon ngayon. Liberated masyado!

Minabuti kong bumababa mula sa kwarto ko para uminom ng gatas para ako'y antukin. Hindi talaga ako mapakali. Hindi makatulog. 

Pagkababa ko pa lang ng hagdanan. Naririnig ko ang mahinang ungol mula sa telebisyon. May tao sa sala. Si Zander. Nanonood ng porn. Sinisilip ko siya. Sinasabayan niya ang nasa palabas. Dalawang lalaki having sex. 

Maya maya ay biglang umuungol si Zander. Naaaliw akong tignan siya na naglalaro ng kanya alaga habang pinisil-pisil ng daliri niya ang utong niya. Hinahimas ang dibdib, ang tiyan, ang legs, ang singit at bayag. Sarap na sarap siya. Libog na libog.

Nakikita ko na lang ang sarili ko na hinihimas ang aking jr na naghuhumindig na rin sa katigasan. Nalilibugan ako sa ginagawa niya. Nilaro-laro ko na rin ng kamay ko ang tarugo ko sa ilalim ng boxer short. Habang nakatingin sa kanya. Nakakalibog siya tingnan habang naglalaro ng alaga niya.

....ng bigla siya lumingon. Nagkasalubong ang aming mga tingin.

Mas lalo siya umuungol na lalo nagpapaakit sa akin. Yong tingin niya'y parang paanyaya na lapitan ko siya. Nilapitan ko siya. At bigla niya agad sinubo ang gabakal sa tigas ng aking alaga. Labas pasok ito sa kanya. Buong buo niyang kinain. Pinaglaruan. Nilawayan. Sinubo ulit. Ahhhhh.

Ang init ng bibig nya'y mas lalo nagpapainit ng aking dugo. Mga ilang sekundo lang ay nagpakawala na ako ng gatas sa loob ng kanya bibig.

Kinabukasan, nagising ako sa sinag ng araw na tumama sa akin mukha mula sa bintana. Nagulantang ako dahil hindi ako nakatulog kundi sa sofa. Yakap yakap sakin si Zander.

itutuloy....

If it's meant to be, it will be.

Gusto ko lang i-share itong kwento ng dalawang nilalang. Ang sweet lang. True love nga naman. Wot! wot!

A LETTER IN THE LOST WALLET

As I walked home one freezing day, I stumbled on a wallet someone had lost in the street. I picked it up and looked inside to find some identification so
I could call the owner. But the wallet contained only three dollars and a
crumpled letter that looked as if it had been in there for years.

The envelope was worn and the only thing that was legible on it was the
return address. I started to open the letter, hoping to find some clue. Then
I saw the dateline--1924. The letter had been written almost sixty years ago.

It was written in a beautiful feminine handwriting on powder blue
stationery with a little flower in the left-hand corner. It was a "Dear John"
letter that told the recipient, whose name appeared to be Michael, that the
writer could not see him any more because her mother forbade it. Even so, she
wrote that she would always love him.

It was signed, Hannah.

It was a beautiful letter, but there was no way except for the name
Michael, that the owner could be identified. Maybe if I called information,
the operator could find a phone listing for the address on the envelope.

"Operator," I began, "this is an unusual request. I'm trying to find the
owner of a wallet that I found. Is there anyway you can tell me if there is a
phone number for an address that was on an envelope in the wallet?"

She suggested I speak with her supervisor, who hesitated for a moment then said, "Well, there is a phone listing at that address, but I can't give you
the number." She said, as a courtesy, she would call that number, explain my
story and would ask them if they wanted her to connect me. I waited a few
minutes and then she was back on the line. "I have a party who will speak
with you."

I asked the woman on the other end of the line if she knew anyone by the
name of Hannah. She gasped, "Oh! We bought this house from a family who had a daughter named Hannah. But that was 30 years ago!"

"Would you know where that family could be located now?" I asked.

"I remember that Hannah had to place her mother in a nursing home some
years ago," the woman said. "Maybe if you got in touch with them they might be able to track down the daughter."

She gave me the name of the nursing home and I called the number. They told me the old lady had passed away some years ago but they did have a phone number for where they thought the daughter might be living.

I thanked them and phoned. The woman who answered explained that Hannah herself was now living in a nursing home.

This whole thing was stupid, I thought to myself. Why was I making such a
big deal over finding the owner of a wallet that had only three dollars and a
letter that was almost 60 years old?

Nevertheless, I called the nursing home in which Hannah was supposed to be living and the man who answered the phone told me, "Yes, Hannah is staying with us. "

Even though it was already 10 p.m., I asked if I could come by to see her.
"Well," he said hesitatingly, "if you want to take a chance, she might be in
the day room watching television."

I thanked him and drove over to the nursing home. The night nurse and a
guard greeted me at the door. We went up to the third floor of the large
building. In the day room, the nurse introduced me to Hannah.

She was a sweet, silver-haired old timer with a warm smile and a twinkle in
her eye.

I told her about finding the wallet and showed her the letter. The second
she saw the powder blue envelope with that little flower on the left, she took
a deep breath and said, "Young man, this letter was the last contact I ever
had with Michael."

She looked away for a moment deep in thought and then said Softly, "I loved
him very much. But I was only 16 at the time and my mother felt I was too
young. Oh, he was so handsome. He looked like Sean Connery, the actor."

"Yes," she continued. "Michael Goldstein was a wonderful person. If you
should find him, tell him I think of him often. And," she hesitated for a
moment, almost biting her lip, "tell him I still love him. You know," she said
smiling as tears began to well up in her eyes, "I never did marry. I guess no
one ever matched up to Michael..."

I thanked Hannah and said goodbye. I took the elevator to the first floor
and as I stood by the door, the guard there asked, "Was the old lady able to
help you?"

I told him she had given me a lead. "At least I have a last name. But I
think I'll let it go for a while. I spent almost the whole day trying to find
the owner of this wallet."

I had taken out the wallet, which was a simple brown leather case with red
lacing on the side. When the guard saw it, he said, "Hey, wait a minute!
That's Mr. Goldstein's wallet. I'd know it anywhere with that bright red
lacing. He's always losing that wallet. I must have found it in the halls at
least three times."

"Who's Mr. Goldstein?" I asked as my hand began to shake.

"He's one of the old timers on the 8th floor. That's Mike Goldstein's
wallet for sure. He must have lost it on one of his walks."

I thanked the guard and quickly ran back to the nurse's office. I told her
what the guard had said. We went back to the elevator and got on. I prayed
that Mr. Goldstein would be up.

On the eighth floor, the floor nurse said, "I think he's still in the day
room. He likes to read at night. He's a darling old man."

We went to the only room that had any lights on and there was a man reading a book. The nurse went over to him and asked if he had lost his wallet. Mr. Goldstein looked up with surprise, put his hand in his back pocket and said, "Oh, it is missing!"

"This kind gentleman found a wallet and we wondered if it could be yours?"

I handed Mr. Goldstein the wallet and the second he saw it, he smiled with
relief and said, "Yes, that's it! It must have dropped out of my pocket this
afternoon. I want to give you a reward."

"No, thank you," I said. "But I have to tell you something. I read the
letter in the hope of finding out who owned the wallet."

The smile on his face suddenly disappeared. "You read that letter?"

"Not only did I read it, I think I know where Hannah is."

He suddenly grew pale. "Hannah? You know where she is? How is she? Is she still as pretty as she was? Please, please tell me," he begged.

"She's fine...just as pretty as when you knew her." I said softly.

The old man smiled with anticipation and asked, "Could you tell me where
she is? I want to call her tomorrow." He grabbed my hand and said, "You know something, mister, I was so in love with that girl that when that letter came, my life literally ended. I never married. I guess I've always loved her. "

"Mr. Goldstein," I said, "Come with me."

We took the elevator down to the third floor. The hallways were darkened
and only one or two little night-lights lit our way to the day room where
Hannah was sitting alone watching the television. The nurse walked over to
her.

"Hannah," she said softly, pointing to Michael, who was waiting with me in
the doorway. "Do you know this man?"

She adjusted her glasses, looked for a moment, but didn't say a word.
Michael said softly, almost in a whisper, "Hannah, it's Michael. Do you
remember me?"

She gasped, "Michael! I don't believe it! Michael! It's you! My Michael!"
He walked slowly towards her and they embraced. The nurse and I left with
tears streaming down our faces.

"See," I said. "See how the Good Lord works! If it's meant to be, it will
be."

About three weeks later I got a call at my office from the nursing home.
"Can you break away on Sunday to attend a wedding? Michael and Hannah are going to tie the knot!"

It was a beautiful wedding with all the people at the nursing home dressed
up to join in the celebration. Hannah wore a light beige dress and looked
beautiful. Michael wore a dark blue suit and stood tall. They made me their
best man.

The hospital gave them their own room and if you ever wanted to see a
76-year-old bride and a 79-year-old groom acting like two teenagers, you had
to see this couple.

A perfect ending for a love affair that had lasted nearly 60 years.

"NO MATTER HOW LONG YOU'VE WAIT... IT DOESN'T MATTER IF IT TAKES YEARS EVEN A DECADE... IF GOD ALLOWS IT... NO ONE NOR ANYTHING WILL BE HARD... IT ALWAYS WORTH IT... TRUE LOVE CONQUERS ALL..."

Text Message

"Ako lucky pa rin ako sayo. Kasi kahit hindi nag-work yong relasyon natin noon. Alam ko kahit anong oras nandyan ka lang. Happy ako nakilala kita Yocco! Hehehe"


Sobrang na touch ako sa text message ni ex. Hahaha! Na-realized ko tuloy na mabait din pala ako. Eyeroll! At na-realized ko din na pwede mo din pala talagang maging best of friend ang ex mo. Mas nag-work nga naman talaga ang pagiging magkaibigan namin kesa noong mag-jowa pa kami. Siguro nga, hindi talaga kami ang naka-tadhana. Chos! LOL!

Very open kami sa isa't isa. Alam ko kung sino kras nya, vice versa.

Niloloko ko lang siya sa reply ko sa message niya. Haha!

Quickie post lang ito. Good aftie! Tsup!

Turn of Lovelife

Quick post:

Kung ganito lang kadali ang buhay pag-ibig, siguro walang bitter o masyadong nasasaktan na tao pagdating sa usaping pag-ibig.

Tulad ng nasa picture, kung ganito ang puso ko, kung masyado ng masakit, isang klik lang sa MOVE ON button. Tapos ang paghihirap! Lol!

O kaya pindutin ang LET GO button kung masyado na talagang pahirap ang taong yon. Leche!

At kung sa tingin mo ay maaring pang mag work, mag HOLD ON muna.

Pilyong Zander

Paalala: Ang susunod na babasahin ay hindi nararapat sa taong 18 y/o pababa. Patnubay ng magulang ay kailangan. Salamat!

****

Pagkatapos kong maligo noong gabing iyon ay nakatulog agad ako ng walang saplot dahil na siguro sa sobrang pagod sa trabaho. Sarap ng tulog ko dahil medyo maulan ulan ang gabing iyon. Pero hindi ko alintana ang lamig, tanging ang comforter lang ang nagpapainit sa hubo't hubad kong katawan.

Bandang alas 2 ng umaga, nagising ako dahil sa isang malambot na labi na dumampi sa aking dibdib. Dinilat ang aking mata ngunit di ko maaninag ang mukha ng taong gumawa sa akin na yon. Hindi ako gumalaw kaya inulit niya ang paghalik sa dibdib ko, dahan dahan niya tinanggal ang comforter na nakabalot sa buong katawan ko. Malaya niyang dinilaan ang nipples ko na siyang bumuhay sa natutulog kong dugo. Hinaplos haplos niya ang hubad kong katawan pababa sa pagitan ng aking mga hita.

Napapaungol ako sa pagkagat niya sa nipples ko sabay dinidilaan ang paligid nito. Dinilat ko ulit ang mga mata ko, hindi ko pa rin siya maaninag pero hindi ako umayaw sa ginagawa niya sa akin, nag-iinit na rin ako sa mga oras na iyon.

Dinilaan at hinalik-halikan nya ang magkabilang utong ko, pababa sa tiyan ko, oohhhhhh bulong ko, binukaka niya hita ko, dinilaan ang singit... ahhh...ohhh...ungol ko sabay sabunot sa kanyang buhok. Napatigil siya. Ngunit binigyan ko siya ng sign para ipagpatuloy ang ginagawa niya.

Hawak hawak niya ang matigas na sandata ko, nilalawayan ang ulo nito, dinilaan, sabay subo ng buong buo. Napapaungol ako sa kiliti at sarap. Sarap mo Kuya Rek, sambit niya sakin, akin lang ito kuya rek, aahhhh ohhh.

Labas pasok sandata ko sa bunganga niya hanggang sa pumutok ito sa loob niya. ahhhh malapittttt na aakoooooo aaahhhhh...itoooo naa.....

kuyaaaa....iputok mooooo aaahhhhhhhh.... sinabayan niya ang pagputok ko.

Nagising ako kinaumagahan sa ingay ng tricycle sa labas. Napaisip ako sa nangyari kagabi kung panaginip lang ba iyon. Hindi ko na lang inintindi dahil na rin siguro sa pagod. Pagkalabas ko ng kwarto derecho ako ng kusina para uminom ng tubig. Akala ko, mag-isa lang ako sa bahay, Kuya gising ka na pala sambit niya sa kin, hindi pa pala nakaalis si Zander. Dali dali akong tumakbo sa kwarto dahil hubo't hubad akong lumabas ng kwarto ko. Nakasanayan ko na kasi pag ganitong oras na ako na lang mag-isa.

Kuya.....wag ka na mahiya. Nakita ko na yan at hawakan. Pilyong ngiti ang nakita ko sa mukha ni Zander.....

itutuloy....

Sanayan lang yan!

Unang dalawang buwan kong kinumbinsi ang sarili ko na wala siya sa tabi ko. Sa unang dalawang buwan na iyon, ay pinangarap kong maging akin siyang muli. Sa unang dalawang buwan na iyon, ay gusto ko siyang balikan. Kaso nga lang, may iba siyang mahal. Ang saklap lang kasi hindi ako yon. Lol!  

Sanay sa mga text messages niya sa umaga, sa hapon at sa gabi. Minsan, nilalandi niya pa ako e. Nagpapalandi din kasi ako. Tsarut! Sanay ako sa mga pangungulit niya. At nasanay ako sa mga tanong niyang, "Saan ka na?" "Bahay ka na ba?" "Huy! Magreply ka naman. Saan ka ba?" ganyan!

Pinakawalan ko siya dahil gusto kong maging masaya siya sa taong mamahalin niya. Naniniwala kasi ako sa kasabihan na kung mahal mo ang isang tao, marunong kang mag-let go.

Pero...akala ko maging masaya siya noong pinakawalan ko siya. HINDI pala! Nalulungkot siya, nasasaktan. Ma-weirdohan ka sa amin dahil ex niya ako pero sa akin siya nagsusumbong o maglabas ng sama ng loob dahil sa taong mahal niya. Naguluhan ka? Haha! Basta ganyan. Naging maayos din naman ang paghihiwalay. 

Dati, iniisip ko siya araw-araw gabi-gabi, pero ngayon...sanay na ako!

Oo, masarap maging single pero minsan maramdaman mong mahirap mag-isa. :)

Random kung random

Inaantok ako. Tinatamad ako. Gusto kong maglakwatsa hanggang sa pagod ako. Gusto kong kumain. Gusto kong gumawa ng dessert o magluto ng pasta. Gusto kong umuwi sa probinsya ang magtampisaw sa dagat ng walang humpay. Gusto kong makipag-date at manood ng movie. Hahaha! 

In short, nabobored ako. Lol!

Na-cutan ako sa picture na ito. Ang kulit lang. Kung magpa-ultra sound ka para malaman mong it's a girl o it's a boy. Di ba? kulit lang. Hehehe!

Gusto kong kumain nito. Nakalimutan ko ang pangalan nito, may something seafood churva. Haha!

Tumakbo ako noong nakaraang linggo. May crush ako doon at hinabol ko siya para makasabay ko sa pagtakbo kaya ang resulta. Masakit ang mga legs ko. Hirap maglakad. Kainis! Kalandian kasi. Haha!

ayon lang..ktnxbye!

Pilyong Zander 2

Paalala: Ang susunod na babasahin ay hindi nararapat sa taong 18 y/o pababa. Patnubay ng magulang ay kailangan. Salamat!

 

Nakaraan:

Kuya…..wag ka na mahiya. Nakita ko na yan at hawakan. Pilyong ngiti ang nakita ko sa mukha ni Zander…..

****

Sa opisina, hindi maalis alis sa aking isipan ang nangyari noong gabing iyon. Pati na rin ang eksena noong umaga at sa sinabi ni Zander sa akin. Naglalaro sa aking utak ang katagang "Kuya…..wag ka na mahiya. Nakita ko na yan at hawakan." Tumatakbo sa isipan ko ang eksena noong gabing iyon.

Ewan ko ba pero may parte ng katawan ko na nagustuhan ko ang pangyayaring iyon.

Walang deadline kaya maaga akong umuwi. Pero bago pa man dumerecho sa bahay ay nag-grocery muna ako dahil wala ng laman ang ref namin. Ako ang naatasan na mag-grocery sa aming tatlo nina Alex at Zander.

Pagdating ko ng bahay, nandoon pa rin si Zander nanood ng palabas sa TV. Halfnaked. Nakahawak sa harapan ang kaliwang kamay at ang kanan ay sa remote control ng TV, na hindi ko alam kung tinutukso ako dahil hinihimas niya ito.

Oh, hindi ka ba pumasok? tanong ko sa kanya. Wala kaming pasok, kuya. Sagot naman niya habang nakatitig sa harapan ko na hindi ko naman maiwasang hindi tigasan. Ang lakas ng seduction power nitong batang ito.

Dumerecho ako ng kusina para ilagay ang mga pinamili ko sa ref, hindi ko akalain na sinundan ako ni Zander. Niyakap nya ako patalikod habang nakadakma ang kamay niya sa harapan ko. Nagulat ako sa nangyari. Kuya, I miss you! Bulong niya sa akin sabay halik sa kaliwang tenga ko. Hindi ako nakapalag dahil yakap niya akong mahigpit.

Pinilit niyang ipasok ang kamay niya sa loob ng pantalon ko. Hindi ko mapigilang tayuan dahil sa ginawa niya sakin. Humarap sya at binuksan ang zipper ng pantalon ko at lumuhod. Pinakawalan niya ang naghuhumindik kong sandata.

Kuya, sarap nito. Mataba. Mahaba. Malaki ulo. Sarap! Sambit niya sakin habang dahan dahan niyang pinapasok ang tarugo ko sa mainit at naglalaway niya bibig. Pinilit niyang pagkasyahin ang 6inches kong sandata sa loob ng bibig niya.

Nabitawan ko na ang dala dala kong plastic bag dahil pinainit niya ako lalo sa pag kain niya sa akin mga balls. Dinilaan niya ang paligid nito pati ang katawan ng tarugo ko. Ahhhh....ungol niya sabay titig sa mga mata ko na animoy hini-hypnotize ako.

Napasandal ako sa wall at inumpisahan ko i-mouthfuck si Zander. Hinayaan niya ako sa ginagawa ko. Hawak-hawak ng dalawa kong kamay ang ulo niya habang inaararo ng gabakal kong sandata. Napapaungol ako sa sarap. Ang init ng bibig niya na syang nagpapainit sa akin lalo.

Ahhh....kuya....sige paaaa.....ipasok mo ahhh....saraaaappp mooo kuyaaaa...... kitang kita ko na sobrang nalilibugan siya sa ginagawa ko. Nilalaro na rin nya ang sandata niya.

Labas, pasok, labas, pasok ang gabakal kong sandata sa bibig niya....ohhhhh ahhhhh...oohhhhh maallllaaaapiiitttt naa akoooo...aahhhh ito naaaa......

ito na rin ako kuyaaaaaaa....iputok moooo sa bibig ko kuyaaaa...aaahhhhhhh...

Laking gulat ko dahil unang beses kong makakita na kinakain ang mainit kong katas. Bigla akong natauhan pagkatapos ng ginawa namin. Sinara ko agad ang zipper ng pantalon ko at nagkunwaring walang nangyari. Si Zander nakasandal sa wall habang pinapunasan niya ang alaga niya. Wala akong imik pagkatapos ko nilapag ang pinamili ko sa ref sabay pasok sa loob ng kwarto ko.

itutuloy....

Random Facts about Derek

• looking for my happiness. LOL!


• love to read books (some time)


• love to play badminton and bowling (but I am not a player)


• hard-headed


• kind-hearted


• stubborn


• lover


• domesticated man


• hates back fighter


• a loner


• love to eat pizza and pasta


• a dreamer


• explorer


• loves blue and gray color (tshirts, handerchief)


• he only wears black/gray color underwear


• strong personality but sensitive inside


• loves to hug and hugged by someone


• loves photography


• he don't have FB account but his twitter account is @perverted_mind


• love sexy butt, ABS, strong legs, and arms


• Yes! Sometimes, a tripper (I don't care what you think about the word. Lol!)


• he adores Chris Evans, David Beckham, Derek Ramsay and Adam Levine. Sh****t! They are f*ck!ng HOT! Lol!


• attracted to a guy who has red lips and beautiful eyes


• he started to indulge physical activities


• loves intimate moments with his partner (if he could have one...)


• aiming to have a lean/firm body


• he is a hopeless romantic


• he express his feelings to you by his  actions


• Pinoy :D


• END

Today My Life Begins

Just call me YOCCO!

My alter-ego.

I can write what my minds say.

Interested in travelling, photography, books, and people.

Intimate moment is what I’ve always looking for...for someone I wanted to be with.

Hard-headed.

But kind-hearted.

I can be a bad person.

I can be a good one, too!

I can be a stubborn.

I can be a good lover.

I laugh.

I cry.

I smile.

I listen.

I do what I wanted to do.

I love (faithfully).

I make-love.

I flirt.

I kiss.

I lick.

I rim.

I s*@%.

I f*!*.

This is ME.

And TODAY….my life begins!

Where's my happiness?

Ang hirap nito, davah? Naliligaw yata ang happiness ko, where the hell is my happiness? Chos! I thought I already found my happiness but isang malaking BIG BIG NO NO! Mahirap palang makulong sa isang bagay na akala mo ay masaya ka dahil in all your thought IKAW IKAW IKAW at wala ng iba kundi IKAW ang nag-iisa sa puso niya. But HELL NO! Akala mo lang iyon 'neng! Hahaha!

Okay, okay! Siguro naman minahal ka rin nya pero may part sa puso niya na iba ang hinahanap which is not YOU! Hahaha. Kaluka lang, di ba? Kumplikado much? Sa umpisa pa lang alam mo naman na hindi ikaw ang tipo niya but hey you still take the risk. Congrats! Ang tapang mo! Lol!

Well, that's love! If you love, you are willing to take the risk. If you love, you are willing to get hurt. And that's what happened to me.

Hayy...until now I am still looking in the past to find the answer but Hey that's f*cking b*llsh!t kung nasasaktan pa ako. NO! NO! NO! Honestly, no more pains, no more heartaches, no more tears, and no more bitterness. I am totally moved on and this is my new chapter. Life is always moving on....Korak! And hey, I found the answer already and that's enough!

Sa kabilang banda, minahal ka rin naman nya...FAITHFULLY! Yon nga lang te', iba talaga ang gusto niya. And your relationship really doesn't work. So, that's it! Siguro nga, panahon na ang nag-desisyon na maghiwalay. Of course naman Neng....! Masakit kung sa masakit. Syempre, you loved this person e. Davah?! Kaluka lang! LOL!

May kasalanan ka rin naman...napabayaan mo! I know right?! Hahaha. Dati, sobrang emo ang lolo mo kasi akala ko it's all my fault. But...hahahaha! When I learned that this person 1 still love the person 2. Nakakatawa lang kasi parang ganito ang nangyari...gusto ko siya pero di niya ako gusto at gusto niya, siya pero ayaw sa kanya. Angggggg gullooooo lang parang bulbol! Hahaha!

Anyways, after the heartaches naman e it's a good feeling kasi naging kaibigan ko naman siya but *sigh* ako naka-moved on na pero sya....HINDI PA! Kasi nga, ayaw sa kanya yong taong gusto niya....is that a bad karma? Hindi naman siguro...nagkataon lang yan 'Neng. Pero naaawa ako! Imagine, parang na-depress siya kasi parang hindi na siya kinakausap blah blah blah...Last usap nga namin ay magpapahinga muna raw siya at babalik daw siya pag buo na siya ulit. Naawa naman ang lolo mo te'. Maawain lang talaga akey! Pero uy, mabait pa rin ako kahit papaano...Chos! Hehehe!

Well, I already did my part as his friend (now? may pagkabitter ang dating. takte! Haha!). I already gave my advises to him but of course at the end, he is the only one to help himself para maka-move on na totally. Kasi naman......haayyy...NC na ang lolo mo. LOL!

So, where my happiness now? Hay naku! hinahanap ko pa! Hahaha! Ewan ko kung nasaan...siguro gawin ko muna mga bagay ng gusto ko....maybe that's my happiness!

As I've said...this is my new chapter!